Tata Augusta i Cezaryny ginie w wypadku samochodowym. Szybko okazuje się, że za tym wydarzeniem kryje się tajemnica, mająca związek z jego pracą oraz z rodzinnym majątkiem – Komandorią, do której rodzeństwo wraz z mamą przeprowadza się po śmierci taty. August musi zmierzyć się nie tylko ze stratą ojca, ale też z nową rolą w rodzinie, z nową szkołą, nowymi znajomościami, wśród których znajdzie niezwykłego nauczyciela, wiernego przyjaciela i pierwszą miłość. Przede wszystkim zaś rodzeństwo zaangażuje się w odkrywanie tajemnicy, od której zależy przetrwanie mądrości świata gromadzonej przez wieki w książkach.
Podpalacze książek to powieść potrójnie dobra. Po pierwsze – co jest widoczne od razu – jest świetnie wymyślona i napisana. Fabuła pełna tajemnic i zagadek od pierwszych stron wciąga i nie pozwala się oderwać, trochę humoru, wartka akcja, odniesienia do historii i trochę magicznej atmosfery – to wszystko sprawia, że trylogię Marine Carteron czyta się z wielką przyjemnością. I to jest warstwa pierwsza. Ale są jeszcze kolejne – głębsze i ważne.
Jedną z bohaterek Podpalaczy książek jest Cezaryna – autystyczna siostra głównego bohatera. Sposób, w jaki autorka przedstawiła tę postać i jej autyzm sprawia, że mam ochotę pokłonić się nisko z uznaniem i wdzięcznością. Cezaryna nie jest nazywana autystką, lecz artystką. Jej charakterystyczne autystyczne zachowania – niechęć do bycia dotykaną, obsesyjne liczenie i porządkowanie przedmiotów, wycofywanie się “do swojego świata”, przesadnie dosłowne rozumienie wypowiedzi innych – są przez innych bohaterów traktowane nie jak obciążenie, czy dysfunkcja, lecz jak naturalne cechy dziewczynki, a nawet jak… talent. To Cezaryna i jej “dziwne” zachowania pozwalają odkryć tajemnice od wieków pozostające nierozwiązanymi. Autyzm dziewczynki okazuje się wartościowym elementem całej tajemniczej i pełnej przygód układanki. Poznając Cezarynę młodzi czytelnicy nie tylko dowiedzą się, na czym polega autyzm, ale też nauczą się traktować go z szacunkiem.
I w końcu trzecia “warstwa” Podpalaczy książek, która zwróciła moją uwagę. Nie od razu widoczna, jednak im dłużej myślę o tej książce, tym wyraźniej ją widzę. Dzieci często postrzegają świat dorosłych jako fascynujący, wypełniony nieograniczonymi możliwościami, pasjonującymi przeżyciami, wolnością. Dorosłość wydaje się wspaniałą przygodą, do której bardzo spieszno szczególnie nastolatkom. Taką też rzeczywistość widać na pierwszy rzut oka w Podpalaczach książek. Świat dorosłych jest tu pełen zadziwiających tajemnic i przygód jak z powieści płaszcza i szpady. Okazuje się jednak, że ten świat ma i drugą stronę. W świecie dorosłych wszystko dzieje się na serio. Nie tylko przyjaźń jest prawdziwa i głęboka, ale i wrogowie są bardzo na poważnie – bezwzględni i gotowi na wszystko. Pakując się w tarapaty ponosi się realne konsekwencje, prawdziwie dotkliwe. Fascynująca tajemnica i niezwykła przygoda doprowadza do prawdziwej śmierci bliskich, którą przeżywa się bez znieczulenia. Wartością Podpalaczy książek jest barwne odmalowanie obu stron dorosłego świata – wartości i kosztów wkroczenia w rzeczywistość, w której rządzą dorosłe reguły gry. Marine Carteron nie moralizuje, nawet nie ostrzega, raczej w partnerstwie z nastoletnim czytelnikiem przygląda się rzeczywistości, wnioski pozostawiając czytelnikowi. Być może to zrozumienie i wyczucie młodego odbiorcy autorka zawdzięcza swojej pracy nauczycielki…
Cieszę się, że Podpalacze książek znaleźli się w zestawie lektur w klasie mojego syna. Myślę, że to świetna kandydatka na wszystkie listy lektur. Książka, która w sposób niebywale atrakcyjny dla młodego czytelnika przekazuje mu kilka istotnych prawd o życiu, świecie i ludziach.
c
Książka znalazła się na liście 15 najlepszych książek roku 2016 według Juniorowa
c
Podpalacze książek
Tom 1: Mój brat strażnik
Tom 2: Moja siostra wojowniczka
Tom 3: Wszyscy jesteśmy krzewicielami
Marine Carteron
Wydawnictwo Wytwórnia
c
cc
recenzuje: Elżbieta Manthey – pomysłodawczyni i założycielka Juniorowa, dziennikarka, mama Tymona i Marysi, żona Krzysztofa. Współpracowała między innymi z miesięcznikiem „GaGa”, kwartalnikiem „Twój Junior” oraz z Gazetą Wyborczą.
Twój komentarz może być pierwszy