Niektóre książki zaskakują autorskim konceptem, niespotykanym wykonaniem, niezwykłą formą czy poruszającą treścią – przed nami cztery piękne opowieści.

O (nie)odmienności

Pomysł Katarzyny Minasowicz na książkę Mój przyjaciel niedźwiedź jest nowy i niespotykany. A z drugiej strony pełen pięknej prostoty – nieskomplikowany, ale głęboki tekst wspaniale uzupełniają ilustracje. Czarno-białe z dodanym pojedynczym kolorem wzbogacają treść, która pozornie wydaje się powtórzeniem. Felka opowiada o życiu małych dziewczynek – o tym, czego się boją i co je przerasta oraz o swoim sposobie radzenia sobie ze strachem. Felek tłumaczy, jak to jest być chłopakiem. Łączy ich niedźwiedź, który wzmacnia, zapewnia poczucie bezpieczeństwa i dodaje odwagi. Postać silnego zwierzęcia wskazuje również na lęki i obawy, które mogą się różnie przejawiać, ale są wspólne dzieciom niezależnie od płci. Mądra opowieść ciekawie pokazująca dwie perspektywy i siłę dziecięcej wyobraźni.

O bezinteresownym dawaniu

Wzruszający obraz życia jako całości, napisany zarówno dla starszych jak i młodszych czytelników, znajdziemy w Drzewie darów Shela Silversteina. Wydawać by się mogło, że minimalistyczna czarno-biała kreska nie do końca pasuje do opowieści o przyrodzie i naturze, która bezinteresownie daje i obdarowuje samą sobą. Tymczasem skromny kontur świetnie podkreśla ważne zdania, składające się na historię chłopca, który przyjaźnił się z jabłonią. Jest tu drzewo szczęśliwe z powodu dawania oraz dziecięca potrzeba kontaktu z naturą, która karmi, koi i pobudza wyobraźnię. A wokół nich zbudowana jest mądra refleksja o upływie czasu i o tym, co tracimy, gdy nie dotykamy drzew. Stawia przed nami kolejne etapy życia – dzieciństwo, dorastanie i dorosłość wraz z narastającą chęcią posiadania, a w końcu starość i chęć ucieczki przed samym sobą. Przeciwstawia temu głęboki spokój, cierpliwość i mądrość przyrody, która jest zależna od działań ludzi.

O dodawaniu skrzydeł

Dziewczynki mają różne marzenia: Amelia chce zostać pilotką, Helena wielką pisarką a Martyna wybitną skrzypaczką. Raquel Díaz Reguera przyjrzała się im z bliska. Zauważyła, że wiele z pragnień może się nie spełnić i napisała książkę Dziewczynki latają wysoko. Pokazuje działanie otoczenia dziewczyn – pana CHCIEĆ-TO-MÓC, który tka skrzydła, ale też bandę pana NIE-UDA-CI-SIĘ, której zależy na tym, żeby nie zostały użyte. Druga grupa to panowie i panie, którzy dają rady, np. w kwestii wyglądu zewnętrznego, stawiają wymagania i porównują, np. do chłopców. Książka opiera się na metaforze wrzucania dziewczynkom do kieszeni i plecaków kamyczków po to, by nie mogły oderwać się od ziemi. Komu i dlaczego na tym zależy to już pytanie do dorosłych. Tymczasem dziewczynki ratuje odważna i inteligentna skrzydlata koleżanka Emilka. Co pomaga wysypać kamyki z butów i kieszeni? Np. spontaniczna zabawa, bieganie boso, stanie na rękach, czyli radość z bycia sobą, świadomość własnego ciała i jego akceptacja. Opowieść o pokonywaniu przeciwności oraz trudnościach, które pozwoliły zmienić perspektywę i sięgać wyżej.

O byciu mamą

Raquel Díaz Reguera obserwowała również dorosłe dziewczyny i stworzyła katalog różnych typów zatytułowany Mama jest tylko jedna, a tu mamy wszystkie. W jej zestawieniu znajdziemy liczne kategorie i strony specjalne, test, który sprawdza, jakim typem matki jesteś, ciekawostki, zestawienia i historyczne rekordy mam. Tekst jest napisany z przymrużeniem oka ale pozwala spojrzeć się sobie z dystansu i odnaleźć kilka wcieleń… Mamy bywają głośne, zapobiegliwe, trzymające rękę na pulsie i śledzące trendy w wychowywaniu, nadopiekuńcze i chcące uszczęśliwić dzieci. Są wśród nich Poszukiwaczki Przygód, które uwielbiają spędzać czas na łonie przyrody i Artystki posiadające klucz do wyobraźni. Które typy mogą być szczególnie niebezpieczne dla dzieci, a które sprzyjają ich rozwojowi? Mama Siła Spokoju, Magnes czy Optymistka? Gawędziarka, która nim skończy czytać jedną książkę, zaczyna kolejną czy Mama Dyrektorka, którą gubi multitasking? Autorka stworzyła do książki jedne z najbardziej niezwykłych ilustracji, jakie zdarzyło mi się ostatnio widzieć – piękne i malownicze. Urzekają fantazją i poetyckością, można je czytać, ale przede wszystkim dać się im zaczarować.

PS „Warto pamiętać, że matką nikt się nie rodzi, kobieta musi się nią dopiero stać”.

 


Mój przyjaciel niedźwiedź

Tekst i ilustracje: Katarzyna Minasowicz

Wydawnictwo Bajka

 

Drzewo darów

Tekst i ilustracje: Shel Silverstein

Wydawnictwo kinderkulka

 

Dziewczynki latają wysoko

Tekst i ilustracje: Raquel Diaz Reguera

Wydawnictwo Debit

 

Mama jest tylko jedna, a tu mamy wszystkie

Tekst i ilustracje: Raquel Diaz Reguera

Wydawnictwo Debit

 

Joanna Maj-Kirsz – absolwentka polonistyki i filozofii, nauczycielka. Jest przekonana, że dobra literatura dedykowana dzieciom może przynieść wiele korzyści również dorosłym. Pisanie o niej sprawia jej satysfakcję i przyjemność. Lubi kawę, LP3 i poznawanie nowych miejsc. Spełnia się rodzinnie. W Juniorowie pisze o dobrej literaturze dla dzieci.


Discover more from Juniorowo

Subscribe to get the latest posts sent to your email.