Żabek i Ropuch – opowieści o przyjaźni

Tych, którzy lubią poczucie humoru znanego dziennikarza muzycznego Wojciecha Manna, na pewno zainteresują opowiadania Arnolda Lobela w jego przekładzie. Wielokrotnie nagradzane i chętnie czytane w Ameryce oraz na świecie książki po raz pierwszy ukazały się w Polsce. Sekret ich popularności polega na oddaniu w krótkich, pozbawionych zbędnych słów tekstach, prostoty codzienności i głębi przyjaźni dwóch płazów – Żabka i Ropucha. Opowiadania o ich przygodach mogą wzruszać, ale przed sentymentalnym tonem broni je lapidarność i sytuacyjny komizm. Tom zatytułowany Przyjaźń zawiera pięć historii i otwiera wydany przez Wydawnictwo Literackie cykl. Na całość składają się ponadto książki: Razem, Dzień po dniu oraz Przez cały rok.

Żabek i Ropuch przyjaźnią się na dobre i na złe. Pierwszy z nich jest radosnym optymistą i aktywnym ekstrawertykiem, który potrzebuje ciągłej obecności swojego towarzysza. Drugi zaś bywa narzekającym dziwakiem, domatorem ceniącym spokój i ciszę. Te dwie postaci wymyślone zostały na zasadzie wyraźnych opozycji: szybki – wolny, otwarty – introwertyk, śmiały – wstydliwy. Być może, jak zasugerował sam autor, stanowią dwa oblicza jednej osoby? Czasami przecież tryskamy energią, którą chcielibyśmy zarażać innych i jesteśmy gotowi podbijać świat, a kiedy indziej wolelibyśmy pobyć sami ze sobą.

Każde z pięciu (Wiosna, Bajka, Zgubiony guzik, Kąpiel, List) opowiadań tomiku Przyjaźń obrazuje inne aspekty Żabkowo-Ropuchowej przyjaźni. Z jednej strony relację tę nakręca Żabek, który – by uaktywnić i pobudzić do życia Ropucha – nie waha się użyć podstępu (np. zmieniając datę w jego kalendarzu). Z drugiej – Żabek zawsze może liczyć na pomoc pozornie stale leniwego i biernego Ropucha, który opiekuje się nim podczas choroby, a chcąc okazać przyjacielowi swoją sympatię i wdzięczność, potrafi być bardzo kreatywny. Mimo różnic w temperamentach, Żabek i Ropuch pozostają we wzajemnej zażyłości. Choć oczywiście – ze względu na charakterologiczne przeciwieństwa – pierwszy potrafi mówić o swoich uczuciach wprost (np. pisząc list), a drugi czyni to raczej poprzez gesty i zaangażowanie.

Moim ulubionym opowiadaniem zbiorku jest Kąpiel. Nie dość, że zabawne, to nie zawiera właściwie żadnej puenty (a warto podkreślić, że opowiadania Lobela nie zawierają morałów – przynajmniej nie takich wyrażonych wprost; pojawiają się w nich jedynie pewne zdania podsumowujące i zamykające tekst), dzięki czemu pozostawiona zostaje przestrzeń do czytelniczych komentarzy. Historia kończy się tym, że jeden z przyjaciół, który stał się obiektem żartów, jest obrażony, a to nieskomentowane odczucie otwiera pole do rozmowy… Czy można śmiać się z przyjaciela? Czy można próbować go zmienić? I jak to się ma do stwierdzenia, że kochamy bliskich takimi, jakimi są? Jak mogłaby potoczyć się rozmowa Ropucha i Żabka po powrocie z kąpieli nad rzeką? Czy warto w ogóle przyjaźnić się z kimś, kto bardzo się od nas różni?

Z powodu tego rodzaju pytań warto sięgnąć do tych zabawnych opowiadań (z równie zabawnymi i bardzo zielonymi autorskimi ilustracjami), które zawierają spory ładunek refleksji. Lub zatrzymać się na świetnie przetłumaczonej na polski warstwie językowej.

Żabek i Ropuch – seria

autor: Arnold Lobel

przekład: Wojciech Mann

Wydawnictwo Literackie

c

c

Seria znalazła się na liście 15 najlepszych książek roku 2016 według Juniorowa

c

c

książki recenzuje: Joanna Maj-Kirsz – absolwentka polonistyki i filozofii, nauczycielka. Jest przekonana, że dobra literatura dedykowana dzieciom może przynieść wiele korzyści również dorosłym. Pisanie o niej sprawia jej satysfakcję i przyjemność. Lubi kawę, LP3 i poznawanie nowych miejsc. Spełnia się rodzinnie.

c

c