Możemy…

Możemy obawiać się nadchodzących zmian. Możemy bać się naszych własnych pomysłów.

Możemy czuć strach przed tym, jak inni nas postrzegają, a nawet przed tym, jak sami patrzymy na siebie.

Możemy pozwolić na to, by strach przed porażką, strach przed sukcesem a nawet przed brakiem jakichkolwiek zmian wyznaczył za nas kierunek naszego marszu przez życie.

Jako nauczyciele możemy stracić pół życia na obawach, że na pewno się nie uda. Możemy też  wymyślić tysiąc powodów uzasadniających nasze obawy.

Albo możemy powiedzieć „dość!”.

Dość wypatrywania impulsu, który nigdy nie nadejdzie.

Dość martwienia się opiniami innych o nas.

Dość czekania, aż ktoś inny podejmie działanie, przemówi, zadecyduje.

Możemy czekać na lepszych nauczycieli.

Możemy czekać na zdolniejszych uczniów.

Możemy czekać na milszych kolegów, bardziej kompetentnego dyrektora, na właściwy czas i miejsce.

Albo możemy sami zacząć działać.

A przynajmniej spróbować.

I rozpocząć zmianę.

Nasi uczniowie nie chcą innego nauczyciela, nie chcą zmienić szkoły ani wysłuchiwać frazesów o „szkole dla ucznia”. Oni czekają na impuls właśnie od nas.

Więc jaki jest nasz wybór?

 

Źródło: Blogging Through The Fourth Dimension, przedruk za zgodą autorki. Tłumaczenie: Wojciech Musiał

 

c

autorka: Pernille Ripp – amerykańska nauczycielka, która dokonała wielkiej zmiany w swoim sposobie uczenia (pisaliśmy o niej tu). Swoje doświadczenia i refleksje opisuje w blogu Blogging Through The Fourth Dimension. Jest też autorką książek Passionate Learners: Giving Our Classroom Back to Our Students i Empowered schools, empowered students.

Książka Pernille Ripp „Uczyć (się) z pasją. Jak sprawić, by uczenie (się) było fascynującą podróżą” (Passionate Learners: Giving Our Classroom Back to Our Students) – premiera polskiego wydania 17 września 2017.

c

zdjęcia: pixabay