Atmosferę danej szkoły można wyczuć już od progu. Czy jej nauczyciele lubią swoją pracę? Czy dzieci się w niej rozwijają? Czy panują w niej ciepłe, rodzinne relacje? Nie można jej zobaczyć, ale zdrowa atmosfera to jeden z najważniejszych czynników decydujących o tym, czy szkołę się lubi, czy nie. Ja zakochałam się w mojej Oregon Middle School od pierwszego wejrzenia. Ale co robić, gdy w szkole panują toksyczne relacje? Gdy w powietrzu czuć gniew i brak zaufania? Gdy jedynym marzeniem sfrustrowanego nauczyciela jest uciec do klasy, zamknąć drzwi i rozpocząć lekcję, bo tylko wśród dzieci może naprawdę odetchnąć? Oto kilka podpowiedzi:
Upewnij się, że to nie Ty jesteś trucicielem. Wiem jak trudno jest czasami powstrzymać gniew i nie dać się sprowokować. Ale tylko w Twoich rękach leży decyzja, jaką energię wypuścisz na zewnątrz: negatywną, czy pozytywną. Bywa, że musisz walczyć wiele razy w ciągu dnia. Nie poddawaj się!
Motywuj innych. Mów głośno o pozytywach, które dostrzegasz. Optymizm jest równie zaraźliwy jak pesymizm. Praw komplementy, zostawiaj notatki z pochwałami, pokazuj, że dostrzegasz dobrą robotę innych.
Zaufaj nowo poznanym. Każdy ma tendencję do ufania tylko tym, których dobrze zna, a wobec osób nieznajomych jesteśmy nieufni. Ale przecież szkoła to miejsce, w którym pracują osoby kochające dzieci! Jeśli świadomie poszerzysz swój krąg zaufania, nagle otoczy cię mnóstwo ludzi, z którymi będziesz lubił pracować.
Ucz się od kolegów. Gdy zaczynałam uczyć, niewiele wiedziałam o pracy moich kolegów, ale nigdy nie przeszłam nad tym do porządku dziennego. Wpraszałam się na lekcje i obserwowałam cudze metody pracy, a drzwi mojej klasy od zawsze są otwarte dla moich kolegów. Wiem, że uczucie bycia ocenianym może przeszkadzać, ale spójrz na punkt wyżej: załóż, że za oceną stoją dobre intencje.
Rozmawiaj o problemach. Gdy dostrzegasz w kimś zbyt wiele pesymizmu, zapytaj o przyczynę. Wiem, że to wymaga przełamania nieśmiałości, ale jedno proste pytanie może zdziałać cuda. Wiele osób nie jest w stanie dostrzec własnego pesymizmu. Delikatna uwaga osoby postronnej może być impulsem do zmiany nastawienia.
Skup się na tym, co jesteś w stanie zmienić. Wokół mnie jest wiele rzeczy, które mnie denerwują i z którymi się nie zgadzam. Ale jeśli nie mam na nie wpływu, odpuszczam. Nie ma najmniejszego sensu denerwować się tym, co jest poza zasięgiem.
Zawiązuj przyjaźnie. Często przez lata tkwimy w tym samym kręgu zawodowych znajomych. Spróbuj zdobyć nowe znajomości – zagadaj do nowego nauczyciela, usiądź przy nim w czasie zebrania, zgłoś się do nowych zadań. Toksyczna atmosfera często powstaje, gdy nic nie wiemy o drugich, więc przełam się i zdobywaj nowe znajomości.
Nie karm potwora. Gdy powtarzasz niezdrowe plotki lub gdy tylko nadstawiasz ucha i potakujesz z aprobatą – jesteś współwinny zbrodni. Cofnij się i głośno wyraź swój sprzeciw. Jeśli czujesz, że toksyczna atmosfera Cię dusi, nie stój biernie, zrób cokolwiek. Najłatwiej skryć się za drzwiami.
.
Bywa, że ryba psuje się od głowy. Oto kilka porad dla dyrekcji szkoły:
Bądź głosem rozsądku. Wysłuchaj obu stron, zanim wydasz wyrok. Nie faworyzuj nikogo, powstrzymaj własne emocje. Nauczyciele podświadomie faworyzują uczniów, których lubią. Gdy to samo zrobi dyrektor – niezdrowa wieść rozniesie się po całej szkole.
Sprawdź swoje relacje z podwładnymi. Jeśli jesteś niemiły dla nauczycieli, pomyśl, jak to wpływa na ich relacje z uczniami. A gdy trzeba podjąć trudną decyzję, pamiętaj, że właśnie wtedy najważniejsza jest forma, w jakiej to uczynisz.
Bądź optymistą. Mam szczęście być podwładną jednej z najbardziej optymistycznych osób, jakie w życiu spotkałam. Nawet w najtrudniejszych chwilach moja szefowa zaraża wszystkich pozytywną energią. Ale jeśli dyrektor szkoły wiecznie chodzi ze skwaszoną lub wściekłą miną, jego nastrój siłą rzeczy udziela się innym.
Szanuj prywatność. Jako dyrektor wiesz więcej o swoich pracownikach niż nauczyciele o sobie nawzajem. W tym zawodzie to naturalne, jednak pamiętaj o dochowaniu tajemnicy. Na własne oczy widziałam, jak destrukcyjny może być dyrektor, który rozsiewał plotki o swoich podwładnych. Uważaj jaką wiedzą się dzielisz i z kim.
Nie bój się trudnych rozmów. Dyrektorzy bardzo często nie mają śmiałości do osób stwarzających problemy, co bardzo szybko psuje atmosferę. Ale problem nie zniknie po zachodzie słońca, więc zamiast kluczyć i krążyć bez końca, stań z problemem twarzą w twarz i spróbuj znaleźć rozwiązanie.
Nie bój się pytać. Moja dyrekcja niedawno zorganizowała dwudniowe warsztaty, w których każdy mógł poruszyć dowolny temat. W ten sposób nauczyciele poczuli, że dyrekcja im ufa i uważnie wsłuchuje się w ich głosy, nawet jeśli nie jest w stanie rozwiązać wszystkich zgłoszonych problemów. A więc otwórz szeroko drzwi swego gabinetu i proś o informacje – dla Twoich podwładnych to klarowny sygnał, że cały czas szukasz rozwiązań i nie zadowalasz się stanem obecnym.
Atmosfera w szkole psuje się szybko, a jej naprawa to proces długotrwały. Najłatwiej jest wskazać kogoś palcem: oto winny! Ale tak naprawdę wina leży w każdym z nas. W tych, którzy publicznie dają upust swoim frustracjom i w tych, którzy chowają się za zamkniętymi drzwiami. Więc przyjrzyj się sobie uważnie, bo jesteś jedyną osobą, nad którą masz pełną kontrolę. Upewnij się, że przynosisz do szkoły tylko to, co zamierzałeś. Każdy z nas miewa gorszy dzień, ale złe dni niepostrzeżenie mogą zmienić się w złe lata. Na szczęście nigdy nie jest zbyt późno na zmianę. Decyzja jest w Twoich rękach!
c
Autorka: Pernille Ripp – amerykańska nauczycielka, która dokonała wielkiej zmiany w swoim sposobie uczenia (pisaliśmy o niej TU). Swoje doświadczenia i refleksje opisuje w blogu Blogging Through The Fourth Dimension. Jest też autorką książek Passionate Learners: Giving Our Classroom Back to Our Students oraz Empowered schools, empowered students.
Tłumaczenie: Wojciech Musiał
Źródło: Blogging Through The Fourth Dimension, przedruk za zgodą autorki.
Zdjęcia: Kevin Dooley, Ben Russell, Legend Language Training, Blondinrikard Froberg, Fred Rockwood, cea +
Twój komentarz może być pierwszy